இன்னும் கைக்கெட்டாத உயரத்தில் விமானங்கள்....

விமானம் இன்னமும் என்னை பொறுத்தவரை ஒரு வியப்பான  விஷயம்தான்..

பாலகுமாரனின் பயணிகள் கவனிக்கவும் இப்போதும்  எப்போதும் என்னோட ஆல்டைம் பேவரிட் நாவல்தான்..காரணம் விமான நிலைய பின்புலம்...

பயணிகள் கவனிக்கவும் நாவலில் விமானம் பறப்பதை பற்றி ஒரு பத்தி எழுதி இருப்பார்.. ஒரு விமானம் பறக்க பல பேர் பரபரப்பாய் பறந்து பறந்து வேலை செய்வது போல அர்த்தம் வருவது போல எழுதி இருப்பார்.. அதே போல விமான நிலைய உள்கட்டமைப்பை அந்த நாவலின் மூலம்தான் நான் தெரிந்து கொண்டு இருக்கின்றேன்.

ஏர்போர்ட்டை கடக்கும் போது  அந்த நாவல் நினைவில் வரும்.. நிறைய நண்பர்கள் வழியனுப்பவும் மனைவியை  வழி அனுப்பவும் சென்னை விமானநிலையம் சென்று இருக்கின்றேன்..அதே போல பெங்களூர் பழைய விமான நிலையத்துக்கு சென்று இருக்கின்றேன்...

மனைவி ஆன்சைட்டுக்காக அயர்லாந்து போய் திரும்பும் போது சென்னையில் இருந்து பெங்களூருக்கு விமானத்தில் வந்து அவளுக்காக வெயிட் பண்ண சொன்னாள்...அவள் மிகுந்த காதலாக திரும்ப வரும் போது இரண்டு பேரும் சேர்ந்து வராலம் என்று ஐடியா என்னிடத்தில் சொன்னாள்...

அந்த சிறப்பு வாய்ந்த ஐடியாவை நான் குப்பை  தொட்டியில் வீசி ஏறிந்தேன்...காரணம் அந்த ஐடியாவை செயல்படுத்தினால் ஒரு ஆறாயிரம் ரூபாய் தண்டம் அழ வேண்டும் என்ற காரணத்தால் அதனை உதாசினப்டுத்தினேன்.

எங்கள் ஊர் கடலூரில் விமான தரிசனம் என்பது வருடத்துக்கு இரண்டு முறை கிட்டும். அந்த விமானம் ஒரு இன்ச் அளவுக்குதான் எங்கள் கண்ணுக்கு தெரியும்... ஆனால் அந்த விமானத்தை கண்ணில் இருந்து மறையும் வரை  நண்பர்களோடு விரட்டி செல்வோம். கண்ணில் இருந்து ஒரு புள்ளியாய் மறையும் வரை அந்த விமானத்தை பார்வையில் கற்பழித்து விட்டுதான் மறுவேளை பார்ப்போம்...

எப்போதாவது ஹெலிகாப்டர் மிக தாழ கடலூரில் பறக்கும் போது நான் அடையும்  சந்தோஷத்துக்கு அளவே இருக்காது... அந்த  பெரும் சத்தம் பெரிய  வியப்பை தரும்..ஜெயலலிதா கடலூர் வருகின்றார் என்றால் கடலூர் மஞ்சை மைதானத்ததில் ஹெலிபேடு அமைக்கபட்டு இருப்பதை லோக்கல் தினத்தந்தி படங்களுடன் வவரிக்கும் அந்த செய்தியை முழுதாக வரிவரியாய் படித்து விட்டுதான் ஓய்வேன்..

ஆங்கிலபடங்களில்தான் எனக்கு விமானத்தின் உட்புற தோற்றத்தை அறிமுகபடுத்தினார்கள்..முக்கியமாக எக்சிகியூட்டிவ் டிசிஷன் படத்தில் ஒரு விமானத்தின் உள்கட்டமைப்பை பிரித்து மெய்ந்து இருப்பார்கள்..அந்த படத்தின் விமர்சனத்தை வாசிக்க இங்கே கிளிக்கவும்..

ஜுனியர்விகடனில் ஒரு பதினைந்து வருடங்களுக்கு முன் ஒரு துணுக்கு செய்தி வந்தது.. கடலூரில் புறப்பட்ட ஒரு அரசு பேருந்து வெகு விரைவாய் சென்னை வந்து நங்கநல்லூர் பெட்ரோல் பங்க்  எதிரில் இருக்கும், விமான நிலையத்தின் சுவர் அருகில் பேருந்தை நிறுத்தி விட்டு, அந்த டிரைவர் பயணிகளிடம் சொன்னாராம் இன்னும் அஞ்சு நிமிஷத்தில்   ஒரு பிளைட் கிளம்பும் அதை பார்த்து விட்டு உடனே போகலாம் என்று சொன்னாராம்...(கடலூர்காரபயல்க எல்லாம் இப்படித்தான் இருப்பாங்க போல..)

1995 ல் மெரினாவில் பிளாட்பார வாழ்க்கையின் போது கையில் வாட்சு எல்லாம் இல்லை.. விடியலில் ஐந்து மணிக்கு வங்காளவிரிகுடாவின் உள்ளே இருந்து வெளியே வரும் சிங்கப்பூர் ஏர்லைன்ஸ் விமானம்தான் எனக்கு நேரத்தை சொல்லும் தோழன்.. விமானத்தை புள்ளியாக பார்க்காமல்  பெரிதாக பார்த்தது சென்னையில்தான்.  சென்னை வந்து பல வருடங்கள் விமானசத்தம் தலைக்கு மேல் எப்போது கேட்டாலும்... பட்டிகாட்டான் மிட்டாய் கடையை பார்த்த  பழமொழிக்கு ஏற்றது போலத்தான் ரியாக்ட் பண்ணி இருக்கின்றேன்...

சென்னையில் சென்ட்தாமஸ்மவுன்ட் மற்றும் திரிசூலம் மலைக்கு  அடிக்கடி போவதே  விமானங்கள்  மேலே ஏறுவதையும் இறங்குவதையும் ஏரியல் வீயூவில் வேடிக்கை பார்க்கத்தான்...

எனது  நண்பி ஒரு பைலட்.. அவளுக்கு இன்னும் வேலை கிடைக்கவில்லை.. ஆனால் விமானத்தில் பறந்த அனுபவங்களை சொல்லும் போது வயிற்று எரிச்சலாக இருக்கும்...

இன்றும் சென்னையில் விமான நிலையத்தில் நெருங்கிய உறவுகளை வழி அனுப்ப விமான நிலையத்தின் உள்ளே இருக்கும் பார்வையாளர் பகுதிக்கு போய்  விமானங்களை சில அடி  தூரத்தில் ரசித்து ஆசையை போக்கி இருக்கின்றேன்..

 என் மனைவியும் அப்படித்தான் அவள் அப்பாவுடன்  எதிரில் விமான நிலையத்தின் மதில் சுவர் அருகே டிவிஸ்  பிப்டியை நிறுத்தி அதில் கால் வைக்கும் இடத்தில் நின்று விமானம் கிளம்புவதை பார்த்து ரசித்து இருப்பதை சொல்லி இருக்கின்றாள்... அப்படி டிவிஎஸ் பிப்டியில் நின்று  விமானத்தை ரசித்த போது அவள் அண்ணாநகர் வள்ளியம்மாள் கல்லூரியில் இரண்டாம் ஆண்டு படித்துக்கொண்டு இருந்தாள் என்பது உபரித்தகவல்...

இன்று எனது அப்பார்ட்மென்ட் வீட்டு மொட்டை மாடியில் இருந்து பார்த்தால் சென்னை விமான நிலையத்தில் விமானங்கள் இறங்குவது ஏறுவதும் புள்ளியாக தெரியும்.. இரவில் ஒரு ஒளிப்புள்ளி வேகமாய் கடந்து போகும்..

இன்னமும் கிண்டி அருகில் 300 அடியில் டயர் இறக்கிக்கொண்டு பப்பரக்கே என்று  ரக்கையை விரித்துகொண்டு இறங்கும் விமானத்தை அவலோடு பார்த்து இருக்கின்றேன்.. அந்த விமானங்களை பார்க்கும் போது எல்லாம் சின்ன வயதில் உச்சி வானில் ஒரு இன்ச் விமானங்களை கையில் குச்சிவைத்துக்கொண்டு துரத்திக்கொண்டு போனது நினைவுக்கு வந்து தொலைக்கும்.. அந்த தொலைக்கும் நினைவுக்கும் வந்தாலே உதட்டோரம் ஒரு புன்னகை ஏட்டிப்பார்க்கும்....

 மடிப்பாக்கம் அக்கா வீட்டுக்கு மனைவி மற்றும் யாழினியுடன் போய் விட்டு கிண்டியை கிராஸ் செய்ய நங்கநல்லூர் தில்லைகங்காநகர் சப்வே இறங்கி ஏறி கிண்டி  சிமென்ட் ரோடு பக்கம் வரும் போது அதிரவைக்கும்  சத்தத்துடன் ஒரு போயிங் 747 ரகம் மிக பிரமாண்டமாய் இறங்க உத்தேசிக்க யாழினியின் ரியாக்ஷன் கவனிக்க இரு சக்கர வாகனத்தை நிறுத்தி விட்டுஅவளை கவனித்தேன்.

பெரும் சத்தம் வந்த திசை பக்கம் தலையை திருப்பியவள்...பெருத்த உற்ச்சாகத்தை வெளிபடுத்தியபடி பேபிஸ் டே அவுட் ஆங்கில பட குழந்தை போல குக்கு என்று சத்தத்தை எழுப்பினாள்.. எனக்கு சின்ன வயதில் ஒரு இஞ்சு அளவுக்கு தெரிந்த விமானத்தை துரத்திய ஞாபகத்துக்கு வந்தது..யாழினி 300 அடி உயரத்தில் பெரிய விமானத்தை நான்கு மாதத்தில் உற்சாகமாய் பார்க்கின்றாள்.. யாழினி விமானத்தை பார்த்து உற்சாகமானதை பார்த்து அவள் மேல் எனக்கு பொறாமையாக இருந்தது...

பிரியங்களுடன்

ஜாக்கிசேகர்.

(FOR THE WORLD YOU MIGHT BE JUST A PERSON, BUT FOR SOME PERSON YOU ARE THE WORLD)

EVER YOURS...