அப்பல்லோ மருத்துவமனை சென்னை ஒரு பார்வை..

கடந்த மூன்று நாட்களாக நான் சென்னை கிரீம்ஸ் ரோடு அப்பல்லோ பக்கம் சுற்றிக்கொண்டு இருக்கின்றேன்..என் அத்தைக்கு குடல் ஆப்பரேஷன்.நல்லபடியாக முடிந்தது...



எந்த பிரச்சனையும் இல்லை. ஆனால் முதல் முறையாக மேல்தட்டு மக்கள் பயண்பாட்டில் இருக்கும் ஒரு மருத்துவமனைக்கு செல்ல நேர்ந்தது.... இதற்கு முன் அப்பல்லோ டாக்டர்  இண்டர்வியூவிற்க்கு ஒரு கேமராமேனாக போய் இருந்தேன்... அப்போதுதான்  அங்கு  கமலின் பம்மல்கே சம்பந்தம் படம் ஷுட்டிங் நடந்து கொண்டு இருந்தது. முதன் முதலாக தானைதலைவி சிம்ரனை பார்த்து வைத்தேன்...


அரசுபொதுமருத்துவமனைக்கு என் அம்மாவோடு அதிகம் போய் இருக்கின்றேன்.. ஆனால் உலகதரமான சிகிச்சை என்று மக்களால் புகழபடும் அப்பல்லோவில் நான் இதுவரை போனது இல்லை..

ஒரு வருடத்துக்கு முன் எனது பைலட் நண்பியின் மெடிக்கல் டெஸ்ட் எடுக்க அப்பல்லோ போனது ஞாபகம்...



மற்றபடி உறவினர்கள் நண்பர்கள் பார்க்க பெரிய பைவ்ஸ்டார் மருத்துவமனைகளுக்கு சென்று இருக்கின்றேன்...


அப்பல்லோவை எப்போதும் நான் ஒரு மருத்துவமனையாக நான் உணர்ந்ததே இல்லை.. காரணம் அது பைவ் ஸ்டார் ஹோட்டலை போன்ற சுத்தம் எல்லா இடத்திலும் பிரதிபலிக்கும்..எல்லா இடத்திலும் சுத்தம் வியாபித்து இருக்கும்.....


வேலை விஷயமாக போய்விட்டு வந்த ஆஸ்பிட்டலில்,  கடந்த மூன்று  நாட்களுக்கு மேல் அதனுடே பயணிக்கும் போது நடந்த சுவாரஸ்யங்களை பகிர்ந்து கொள்கின்றேன்..


அப்பல்லோவுக்கு போகும் சாலை முழுவதும் ஏதோ திருப்பதி தரிசனத்துக்கு போவது போல் மக்கள் நடந்து போய்கொண்டு இருக்கின்றார்கள்...

ஆனால் அதே சாலை ஞாயிறு அன்று பார்க்கும் போது வெறிச்சோடிகாணபடுகின்றது. எல்லா இடத்திலும் வட இந்திய முகங்கள் வியாபித்து இருக்கின்றன.. நிறைய  பெங்காளிகள் பார்க்க முடிகின்றது...


அங்கு ஆட்டோ ஸ்டாண்டில் இருக்கும் ஆட்டோகாரர்கள் பன்மொழிதிறமை இருக்கின்றது...எல்லா  மொழியிலும் பேசுகின்றார்கள்....ஆனால் வெளியில் இருந்து வரும் ஆட்டோ டிரைவர்கள்... அப்பல்லோ வாசலில் பயணியை இறக்கிவிட்டு வந்த வழியிலேயே வரும் போது அது ஒன்வே ஆக இருப்பதால்... அங்கு நிற்க்கும் பிரைவேட் செக்யூரிட்டிகளிடம் ஆட்டோகாரர்கள் சண்டை போட்டுக்கொண்டு இருக்கின்றார்கள்...


ஸ்டார் ஹோட்டலில் நுழையும் போது ஒருவர் கதவிடம் நின்றுகொண்டு வணக்கம் வைப்பாரே அது போல் மெயின் பிளாக் என்டரன்சிலும் பில்லிங் செக்ஷன் என்டரன்சிலும் இரண்டு ஆண்கள் நின்று கொண்டு வணக்கம் வைத்துக்கொண்டு இருக்கின்றார்கள்.....

உள்ளே நுழைந்ததும். வரவேற்ப்புக்கு  காலம் காலமாக கடைபிடித்து வரும்
மிக அழகான பெண்  ஒருவர் வரவேற்று என்ன வேண்டும் என்று கேட்டுவைத்தார். லெப்ட் சைடில் ஒரு  மெடிக்கலில் ரேஷனுக்கு பொருள் வாங்கவது போல ஒரு பெரிய கூட்டம் பல வரிசைகளில்  நின்றுகொண்டு இருக்கின்றார்கள்...

எனக்கு தெரிந்து அங்கு பர்ஸ்ட் புலோரில்  பல நோய்களுக்கான டாகடர் நிபுனர்கள் சிறு சிறு அறைகளில் உட்கார்ந்து கொண்டு தங்கள் அனுபவ திறமையை காசு ஆக்கிகொண்டு இருந்தார்கள். பெரிய ஹாலில் பல்வேறு பிரச்சனைகளுடன், சொந்த ஊரில்  சந்தேகத்துக்கு சாம்பர் அபிட் எடுத்தது போல, எடுத்த எக்ஸ்ரே சீட்டி
ஸகேனுடன், ஒரு வித முக இறுக்கத்துடன் உட்கார்ந்து கொண்டு இருந்தார்கள்...

காலையில்  நான் நுழைந்த நேரம்... உள்ளே ஒரு வினாயகர் சிலையும் ஒரு சின்ன மணியும் இருந்தது... ஒரு பெண்டாக்டர் பிள்ளையாரை நன்றாக சேவித்து விட்டு, மேலே உள்ள மணியை தமிழ்பட கதாநாயகி போல அடித்து விட்டு போக எனது கண்கள் அவரது அந்த வெள்ளைகைக்கு மட்டும் ஒரு ஸ்பெஷல் குளோசப் போட்டு  பார்க்க.... மிக அழகாக இருந்தது...ஒரு ஸ்டாப் நர்ஸ்  அதே பிள்ளையாரிடம் வேறு ஒரு கோரிக்கை வைத்தாள்.. வீல் சேரில் கடந்து போன ஒரு நோயாளி மார்பில் எக்ஸ்ரே ரிப்போர்ட் அணைத்தபடி இரண்டு கைகளிளனால் சேவித்து கொண்டு சென்றார்...

 ஸ்டாப் நர்ஸ்கள்  எல்லோரும் மலாபார் இறக்குமதி.. செழுமை செழுமை.. எனக்கு தெரிந்து அப்பல்லோ இன்னம் அழகாய் தெரிய இவர்களும் ஒரு காரணம் என்பேன்...

எல்லா இடத்திலும் ஒரு மாப் வைத்துக்கொண்டு ஒரு ஹவுஸ் கீப்பிங் டீம் ரெடியாக இருந்தது... உள்ளே போகும் போது  சோதனை கூண்டு வழியாகதான் அனைவரும் உள்ளே செல்கின்றனர். நான் எப்போது அந்த வழியாக உள்ளே போய் தொலைந்தாலும் பீப் என்று கத்தி என் மானத்தை அது வாங்கி கொண்டு இருந்தது.

மற்ற வேலைகள் செய்யும் பெண்கள் மயில் கலரில் சேலை உடுத்தி இருக்கின்றார்கள்.. மிக நேர்த்தியாக தலை வாரி கொண்டை அணிந்து பிளைட் பணிபெண்கள் போல் இருக்கின்றார்கள்... வேலைக்கு தேர்வு செய்தவனுக்கு ஒரு தேர்ந்த ரசனை இருக்க வேண்டும் என்பதை பல பெண்களை பார்க்கும் போது நன்றாக உணரமுடிகின்றது.. எல்லோரும் சேலையை சுற்றி வயிறு தெரியாமல் இருக்க, ஒரு சேப்டி பின் ஜாக்கெட்டுடன் அணிந்து இருக்கின்றார்கள்...

இரவு அந்த இடத்தை எத்தனை பேர் கடந்தார்கள் என்று பார்த்த போது 7687பேர் என்று கணக்கு காட்டிக்கொண்டு இருந்தது. எப்டியும் ஒரு 3000பேருக்கு மேல் வேலை செய்வார்கள் என்று நினைக்கின்றேன்...

எனக்கு தெரிந்து பெரிதான சோகம் எவரிடத்திலும் இல்லை. இதுவே அரசு மருத்துவமனையாக இருந்து இருந்தால் ஒப்பாரி எங்கேயாவது கேட்டுக்கொண்டு இருக்கும்... தீடிர் என்று வீல் என்று சத்தம் கேட்கும், மார்பில் அடித்துக்கொண்டு, மண்ணில் புரண்டு கொண்டு இருப்பார்கள் அந்த வெள்ளந்தி மனிதர்கள்... இங்கு பணம் அவர்கள் மனித இயல்பை மாற்றி அதை நாகரிகமாக மாற்றிவிட்டது...

ஒரு சில நடுத்தர குடும்பங்களை பார்க்க முடிந்தது... எங்கே போனால் பித்தம் தெளியும் என்று தெரியாமல், திக்கு முக்காடி, செய்வினை செயபாட்டுவினை எல்லாம் பார்த்து விட்டு கடைசியாக தோப்பு துறவை பக்கத்து  வரப்புகாரனிடம், காட்டிய இடத்தில் கையெழுத்து போட்டு விட்டு வந்த சோகம் சிலரிடத்தில் பார்க்க முடிந்தது... எவ்வளவு செலவானாலும் வியாதியில் இருந்து விடுதலை பெற்றால் போதும் என்ற கவலை. கண்களில் வெறுமையுடன் ஸ்டெச்சரில் கடக்கும் அத்தனை பேரிடமும் பார்க்கமுடிந்தது.

பார்க்க நன்றாக இருக்கின்றார்கள்... பல ஆண்கள் ரொம்பவும் திடகாத்திரமாக இருக்கின்றார்கள்.. பல பெண்கள் பேஷன் ஷோவில் இருந்து நேராக வந்தது போல இருக்கின்றார்கள்.. ஆனால் அவர்களுக்கு வியாதி... அவர்களுக்கு என்ன வியாதியாக இருக்கும் என்று அல்பமாக யோசித்து வைத்தது...

பலரின் மேல் சட்டைகளில் ஒரு சிலிப் ஒட்டி வைத்து இருக்கின்றார்கள்.. அது என்ன பர்பஸ்க்கு என்று தெரியவில்லை.அவர்கள் அட்டென்டரா? அல்லது நோயாளியா  என்று தெரியவில்லை.???

என் அத்தை வயிற்று வலியால் துடித்தால் அதனால் கடலூரில் இருந்து வலி வேதனையை குறைக்க சென்னை அடித்து பிடித்து வந்தனர்.. வந்ததும். எமர்ஜென்சிக்கு அழைத்து போன போது.. முதலில் 30,000 டெப்பாசிட் பணம் கட்ட சொன்னார்கள். பெரிய அறை எல்லாம் இல்லை வந்த பெஷன்ட் ஒரு ஹாலில் வைத்து வைத்தியம் பார்த்தார்கள்..  அதற்கு ஒரு நாள் வாடகை 2,500ரூபாய் இரண்டு நாளைக்கு5,000 அதுக்கே அம்போவானது...அதன் பிறகு அல்ட்ரா சோனிக், எக்ஸ்ரே, சீட்டி ஸ்கேன் என அவர்களிடம் இருக்கும் அத்தனை மெஷினுக்கும் வேலை கொடுத்தார்கள்....
இதையெல்லாம் எடுக்கும் முன்.. நீங்கள் ரூம் புக் பண்ண வேண்டும் என்று சொன்னார்கள்... ரூம் புக் செய்தால்தான் அடுத்த அடியே எடுத்து வைக்க முடியும்என்று சொல்லிவிட்டாகள்.

சரி ரூம் டாரிப் என்னவென்றுபார்த்தால் எனக்கு கண்ணை கட்டிக்கொண்டு வந்து விட்டது.
ஜெனர்ல் வார்டு  ஒரு ஹாலில் பத்து பேர் மட்டும் வித்தவுட் ஏசி..ஒரு நாளைக்கு 2000..ம்.. அதன் பிறகு 3பேர் இருக்கும் பெட்.. நான் ஏசி...2250ரூபாய், ஒரு அறையில் இரண்டு பேர் மட்டும் ஏசி, டிவி, போன்,3300ரூபாய் ஒரு நாளைக்கு என்று சொன்ன போது எனக்கு மயக்கம் வந்தது...ஒரு சூட் ரூம் இருக்கு அதுக்கு ஒரு நாளைக்கு 25,000ரூபாய்..

எங்க மாமா திருடனுக்கு தேள் கொட்டியது போல எதுவும் பேசவில்லை... அவரிடம் இருக்கும் ஸ்டார் இன்ஷுரன்ஸ் இந்த மருத்துவமைனைக்கு எலிஜிபல் இல்லையாம்...

அக்கத்தில் இருந்தும் பக்கத்தில் இருந்தும் பணம் புரட்டி பில்லிங் செக்ஷனில் பணத்தை கட்டி வைத்தோம்... அப்போது எவ்வளவு பணம் கட்டினாலும் அந்த பணத்தை நேர் செய்யும் விதமாக பில்லில் எல்லாம் ஏற்றி இருக்கின்றார்கள்..

பணி செய்யும் யாரும் யாரிடமும், மருந்துக்கு கூட எறிந்து விழவில்லை.. அதுதான் அவர்களுக்கு கொடுத்த பாலபாடம் போல் தெரிகின்றது...சிலரிடம் அலட்சியம்இருந்தாலும்.. பலர் வாங்கும் சம்பளத்துக்கு உண்மையாக வேலை செய்கின்றார்கள்..

ஆனால் ஆபரேஷன் செய்யும் இடத்தில் போடபட்ட சேரில் நகம் கடித்து உட்கார்ந்து இருக்கும் பலர் பிராத்தித்தபடி இருந்தனர்.. ஒருகுழந்தையின் அம்மாவுக்கு மேஜர் ஆப்பரேஷன் போல எல்லோரும் சத்தம் வராமல் அழுது கொண்டு இருந்தார்கள்..எல்லோரும் அந்த சின்ன குழந்தை எதிர்காலத்தை பத்தி கவலைபட்டுகொண்டு இருந்தார்கள்.. சில சொந்தங்கள் அந்த குழந்தையை பார்க்கும் போது எல்லாம் அழுகை பீரீட்டு கண்ணீராக வந்து கொண்டு இருந்தது..ஆனால் சத்தம் காட்டாமல் அழுதார்கள்..நல்லகலர் என்பதால் அவர்கள் அழுகை அவர்கள் முகத்தை சிவக்க வைத்தது. அவர்கள் தமிழர்கள்தான் ஆனால் மருந்துக்கும் தமிழ் பேசவில்லை.......அந்த இடம் மட்டும்தான் மருத்துவமைனை போல் இருந்தது.

நாங்களும் நகம் கடித்து நின்றோம்...என் மாமாவிடம் ஆபரேஷன் செய்த இடத்தையும் அதன் பிரச்சனையையும் ஒரு டாக்டர் மொபைல் போனில் போட்டோ எடுத்து காட்டி விளக்கினார்...

அத்தைக்கு ஆபரேஷன் முடிந்தது.. சீசீயூவில் இருந்தார்... அவரை பார்க்கும் போது அவர்கள் கொடுக்கும் காலனிகள் அணிந்து போய் பார்க்கவேண்டும்.. அதே போல் ஒரு திரவத்தை கையில் பூசிக்கொண்டு உள்ளே போய் பார்க்க வேண்டும் என்றார்கள்...



ஊரில் இருந்து வந்த காரில் ஏசி போட்டு உட்கார்நது கொண்டு இருந்தோம்.. அப்போது ஷிப்ட் முடிந்து போகும் அந்த நர்ஸ்களை பார்க்கும் போது ஏதோ கேரளாவில் இருப்பது போல எண்ணம்... எல்லோருமே மலையாள பெண்கள்..

நல்ல ஒட்டல் பக்கத்தில் ஏதும் இல்லை... வைத்து இருக்கும் ஹோட்டலும் யானை விலை குதிரை விலை. கார் பார்க்கிங்கில் இப்போது வந்த எல்லா மாடல் விலைஉயர்ந்த கார்களும் பார்க்க முடிந்தது..

மருத்துவமனை போர்டிக்கோவில் ஒரு தமிழ்நாடு அரசு சிம்பளுடன், தலையில் சிவப்பு கொண்டை விளக்குகள் இல்லாமல் ஒரு நாளும் அங்கு இல்லாத வண்டியே இல்லை....

நடுத்தர குடும்பத்தினருக்கு  பாசத்திலும் பதட்டத்திலும், நேரா மவுன்ட் ரோடு அப்பல்லோ என்று வண்டியை விடும் முன் நிறைய பணத்தை ரெடி செய்து கொள்ளவும்...  மற்றபடி சுத்தம், மரியாதை, சான்சே இல்லை...

இன்னும் என் மாமா.... டாக்டர் ஆபரேஷன் பீஸ், மற்றும்  மொத்த அறைவாடகை என எல்லாம் சேர்த்து, வரப்போகும் பில்லுக்காக கிலிபிடித்து ஆஸ்பத்ரி லாபியில் உட்கார்ந்து கொண்டு இருக்கின்றார்...ஆபரேஷன் செய்த வலியோடு, அசதியில் என் அத்தை தூங்கிகொண்டு இருக்கின்றாள்...

பிரியங்களுடன்
ஜாக்கிசேகர்....

குறிப்பு.. பிடித்து இருந்தால் எத்தனை நாளுக்கு பிறகு வாசித்தாலும் ஓட்டு போட மறக்காதீர்கள்.... ஓட்டு போடுவது குறித்து இண்டலி மற்றும் தமிழ்மணத்தில் விரிவாய் சொல்லி இருக்கின்றார்கள்.

தமிழ்மணத்தில் எனது இடுக்கைகள் இணைக்க முடியவில்லை... அது என்ன பஞ்சாயத்து, அதன் கருத்து எதனால்??  என்று விபரம் தெரிந்தோர் சொல்லவும்..

நன்றி..