மினி சாண்ட்வெஜ் அண்டு நான்வெஜ் 18+(ஞாயிறு/17•10•2010)

ஆல்பம்..

நேற்று அகநாழிகை பதிப்பகத்தின் சென்னையில் பரத்தை கூற்று கவிதை புத்தக வெளியிட்டு விழா, கே கே நகர் டிஸ்கவரி புக் பேலசில் நடந்தது... நல்ல கூட்டம்.நான் ஆயுதங்களை எல்லாம் கழுவி பொட்டு வைத்து, படையல் போட்டு கிளம்பி செல்ல நேரமாகிவிட்டது... எழுத்தாளர் சாரு பேசிக்கொண்டு இருந்தார்...அந்த சிறிய ஹாலில் 1000 வாட்ஸ் லைட் போட்டு ஒரு வீடியோகிராபர் நிகழ்வை டேப்பில் திண்னகொடுத்துக்கொண்டு இருந்தார்... அதனால் அத்தனை பேரின் கபாலங்களிலும் வியர்வை வழிந்து ஓடிக்கொண்டு இருந்தது...சாரு அந்த கவிதை புத்தகத்தில் இருக்கும் ஒரு கவிதையை வாசித்தார்...



“விரல் தொடுகிறாய்
இதழ் தொடுகிறாய்
இடை தொடுகிறாய்
முலை தொடுகிறாய்
பிருஷ்டம் தொடுகிறாய்
யோனி தொடுகிறாய்
எவனும் மனசு தொட்டதில்லை” ...

அதன் பின் அதே புத்தக தொகுப்பில் ஒரு கவிதையை வாசிக்கும் போது சின்ன பசங்க காதை பொத்திக்கொள்ள சொன்னார்...பிளவு வெடிப்பு என்று போனது சரியாய் நினைவில்லை.. ஆனால் நண்பர் புத்தகம் வாங்கிய போது அதனை வாசித்து பார்த்தேன்...
==========
“களைத்துறங்குமென்னை
எழுப்பிப் புணர விழையும்
நீயென்ன ஆம்பிளை?”

இந்த வரிகள் எனக்கு மிகவும் பிடித்த வரிகள்.....
========
“எந்த ஆண்மகனும் இதுவரை
நேருக்கு நேர் சந்தித்ததில்லை
என் கண்களின் அலட்சியத்தை”
==========
சாரு பல கவிதைகள் விசில் அடிக்கும் ரகம் என்றார்... கவிஞர் சரவணகார்த்திகேயன் நன்றியுரை வழங்கும் போது பிரின்ட் செய்யபட்ட புத்தகத்தை வைத்த நன்றியுரை வாசித்தது  எனக்கு நிறைவை தரவில்லை... விழா முடிந்து.. கவிஞர் சரவண கார்த்திகேயன் என்னிடம் வந்து ஜாக்கி நலமா?என்றார்.. எனக்கு அவரை தெரியாது? என்னை அவருக்கு தெரிந்து இருக்கின்றது... இது போலான நேரத்தில்  எனக்கு எப்படி ரியாக்ஷன் தருவது என்றே தெரியவில்லை...நான்  கை கொடுத்து சிரித்து வைத்தேன்...
எனக்கு தெரியாத பலரை எனக்கு அறிமுகப்படுத்தி வைத்த தமிழ் பதிவுலகத்துக்கு என்  நன்றிகள்... விழாவில் மிஸ் ஆனவர்கள்.. அண்ணன் உண்மைதமிழன் மற்றும் பட்டர்பிளை சூர்யா?? சூர்யா என்ன உடம்பு சரியாகிவிட்டதா??? கார்க்கி, அப்துல்லா  சான் வருவதற்குள்  வந்து சென்று விட்டதாக சொன்னார்கள்..
===========
நேற்றைய புத்தக வெளியீட்டு விழா ஒரு மினி பதிவர்  சந்திப்பு போல் இருந்தது. மணிஜி,நர்சிம்,லக்கி அதிஷா,கேபிள்,பெஸ்கி,சாம்ராஜ பிரியன், ராஜகோபால் , உழவன், சங்கர்,விஜயமகேந்திரின் என இன்னும்  பலர் வந்து இருந்தார்கள்... என்னை  லோக்கல் என்று கலாய்த்துக்குகொண்டு இருந்தார்கள்...அகநாழிகை வாசு தனது காரில் வக்கில் சின்னத்தை பொறித்துவிட்டார்...
=====
சிலி நாட்டு சுரங்கத்தில் மாட்டிக்கொண்டவர்கள் மீண்டு வந்தது குறித்து மிக்க மகிழ்ச்சி...  சற்றே  கற்பனையில் அவர்கள் பொசிஷனில் நீங்கள் இருந்தால் எப்படி இருக்கும்  என்று? நினைத்து பாருங்கள்... கற்பனைக்கே தாவு தீர்ந்து விடுகின்றது அல்லவா??
=========

மிக்சர்..

என் எழுத்து பிழைக்கான புலம்பல்களை  நான் கவனித்துக்கொண்டுதான் இருக்கின்றேன்... அதில் எனக்கு வருத்தம் இல்லை என் மீது அன்பு கொண்டு அது நக்கலாக சொல்லி கூட என்னை திருத்தலாம் அல்லவா?, நான் அதனை அப்படித்தான் எடுத்துக்கொண்கின்றேன்...நன்றிக எழுதுகின்றோம்.. குறைவாய் வாசிக்கின்றார்கள்...  எழுத்து பிழையோடு எழுதறான்.. நிறைய பேர் வாசிக்கறாங்க.. இன்னும் பிழையில்லாம எழுதினா??? இன்னும் நல்லா இருக்குமே என்பதாக கூட நினைத்து இருக்கலாம்....

எப்போதும் என் மீது அன்பு பாராட்டும் மணிஜி டேய் அர்த்தத்தை அனத்தமாக்கிடாதே அதனால பிழைகளை திருத்தி போடு என்ற கிளிப்பிள்ளைக்கு சொல்வது போல் சொல்லிக்கொண்டு இருப்பார்...முடிந்த வரை இப்போது எல்லாம் படித்து திருத்திவிட்டு போடுகின்றேன்.. என்னை தொடர்ந்து வாசிப்பவர்களுக்கு தெரியும் முன்னைக்கு இப்போது எவ்வளவோ பராவாயில்லை என்று... ஒரு நண்பர் தமிழ் ஒழுங்க எழுதும் வரை மைனஸ் ஓட்டு தொடரும் என்று  பின்னுட்டத்தில் வந்து மிரட்டி விட்டு போனார்...இதில் கொடுமை என்னவென்றால் அவர் சாரி தமிழ் டைப்பிங் தெரியாது என்றார்...நைனா தமிழ் டைப்பிங் எனக்கு சுத்தமா தெரியாது?? 2007ல்தான் எனக்கு கம்யூட்டர் பரிச்சயம்... அதுக்கு அப்புறம் தட்டி தடவி , தமிழ்  எழுத்து பிழைகள் செய்து   திட்டு வாங்கி, இப்போது அறியபடும் ஆளாக வளர்ந்து, அண்ணன் உண்மைதமிழன் அவர்களுக்கு ஈடு கொடுக்கும் அளவுக்கு பெரிய பதிவை டைப் அடிக்கின்றேன் என்றால் அது என் கற்றுக்கொள்ளும் ஆர்வம்... என்னை  டிஸ்கிரேஜ் செய்கின்றார்கள் என்று நினைத்து இருந்ததால் இத்தனை பேரிடடம் நான் சென்று சேர்ந்து இருக்க முடியாது.....

ஒரு  சந்தோஷமான விஷயம்... இப்போது கீ போர்ட்டில் அடித்தாலும் மானிட்டர் பார்த்து அடிக்க இப்போதுதான் பிராக்டிஸ் செய்து கொண்டு இருக்கின்றேன்... ஆனால் என்னை வாசிக்கு பல முகம் தெரியாத நண்பர்கள் சில நேரத்தில் அப்படியே நெகிழ வைத்து விடுவார்கள்.. அப்படி நான்  நெகிழ்ந்த வாசக நண்பர் அழகன்  எனும் அண்ணாநகர்வாசியின் பின்னுட்டம்.100% லோக்கல் பதிவுக்கு வந்த  பின்னுட்டம்  உங்கள் பார்வைக்கு... அதுதான் உங்கள் புலம்பல்களுக்கான  பதிலும் கூட...

உங்கள் பதிவுகளுக்கு நான் ரசிகன். உங்கள் சினிமா விமர்சனங்கள் எனக்கு மிகவும் பிடிக்கும். எழுத்துப் பிழைகள் போகப் போக சரியாகிவிடும், அதெல்லாம் ஒரு விஷயமே இல்லை. நீங்கள் இவர்களைப் போன்றவர்களை கண்டுகொள்ளாமல் உங்கள் பணிகளைத் தொடருங்கள். உங்கள் பக்கத்தில் நாங்கள் எத்தனை பேர் இருக்கிறோம் என்று பாருங்கள்!. (நான் ஒரு அண்ணா நகர் வாசி என்பது எந்த விதத்திலும் உங்கள் எழுத்துக்களை ரசிக்க தடையாக இல்லை, இதுவரை. இருக்கப் போவதுமில்லை, என்றும்.வசிக்கும் இடம் ஒரு அடயாளத்துக்குத்தானே?)

நன்றி அழகன்..
========
100% லோக்கல் பதிவுக்கு பிறகு தங்களது பத்தாவது மதிப்பெண்ணை மிக தைரியமாக வெளியே சொல்வது குறித்து எனக்கு மகிழ்ச்சிதான்... அந்த பின்னுடங்களிலும் இது பிரதிபலிக்கின்றன....
================

இந்தவார நிழற்படம்..

நேற்று புத்தக வெளியீட்டு விழா முடிந்து வெளியே பேசிக்கொண்டு இருக்கும் போது திடும் என மழை பெய்ய தொடங்கிவிட்டது.. எல்லோரும் பக்கத்தில் இருந்த கடை ஷட்டர் அருகில் தலை நனையா வண்ணம் தஞ்சம் அடைந்தோம்....ஒரு  சிகப்பு டீஷர்ட் அணிந்த பெண் நடந்து போய்கொண்டு இருந்தாள்... சட்டென ஏதோ நினைத்து திரும்பி பார்த்தால் பதிவுலக நண்பர்கள் பலர் என்னை பார்த்துகொண்டு இருந்தார்கள்...டேய் என்னை பிரியா விடுங்கப்பா..
==================================

இந்தவார சலனபடம்...

பொதுவாக சினிமா ஷுட்டிங்குகளில் என்னை மிகவும் கவர்ந்த விஷயம் பாடல்கள் அதனை படம் ஆக்கும் விதமும்... அதில் ஆடும் ரிச் கேர்ள்ஸ்  மற்றும் டான்சர்ஸ் புழிய புழிய  அவர்களிடம் இருந்து வேலை வாங்குவார்கள்.. இடுப்பை வெட்டி ஆட்டுதல் என்பதை சிம்ரனுக்கு பிறகு யாரும் அந்தளவுக்கு சிறப்பாக செய்யவில்லை.. நான் கூட தனியாக எனது யாருமில்லாத அறையில் சிம்ரன் போல இடுப்பை வெட்டி ஒரு ஸ்டெப் அட்டம் போட மகா கேவலமாக இருந்து தொலைத்தது...இயக்குனர் வசந்  படங்களில் பாடல்களுக்கு எப்போதுமே தனி முத்திரை உண்டு... அந்த பாடல்களுக்கு அதிக சிரத்தை எடுத்துக்கொள்வார்கள்...மதுரை நாயக்கர் மகாலில் கேமராமேன் கேவிஆனந் எடுத்த இந்த பாடல் என் பேவரிட்.. மிக முக்கியமாக அந்த நடன அசைவுகள்.. மற்றும் கோரியோகிராபி கம்போசிஷன்.... 4நிமிடத்தில் தமிழ் ரசகர்கள் தம் அடிக்க எடுத்துக்கொள்ளும் நேரத்தில் அதற்க்கான உழைப்பு அளவிட முடியாதது.. எத்தனை ரிகர்சல்..முதலில் சிம்ரன் வரும் என்ட்ரியை பாரருங்கள் டான்று ஓடும் போது டராலியில் இருக்கும் கிரேன் நகர டான்சர் பின் கேமரா நகர சிம்ரன் சுத்தி வந்து சென்டர் பொசிஷனில் நிற்க்க வேண்டும் யார் சொதப்பினாலும் ஒன்மோர்தான்... அதே போல் வெள்ளை உடையில் சூர்யா வோடு ஆடும் போது பின்னனியில் யானையில் உட்கார்ந்து இருக்கும் யானை பாகன் வைத்து இருக்கும் குடையில் உள்ளே  லைட்டு இருப்பதும் வெள்ளை உடையில் ஒரே ஷாட்டில் எல்லா டான்சர்சுடனும் ஆடுவது  நல்ல கோரியோகிராபி கம்போசிஷன்..டான்ச்ர்ஸ் வைத்து இருக்கும் குடைகளில் லைட் வைத்து இருப்பதும், டுவைலைட் ஷாட்டுகளும் அற்ப்புதமாக இருக்கும்...

இந்த பாடல் பார்த்து விட்டு அப்போது இரண்டு நாட்கள் தூக்கம் போனதுதான் மிச்சம்...சத்தியமாக லைட்டிங்  எப்படி செய்து இருப்பார்கள் என்று யோசித்து தூக்கம் வராமல் தவித்தேன் என்று சொன்னால் அதை தமிழ் கூறும் நல்லுலகத்தில் இருக்கும் யாரும் நம்ப போவதில்லை....

பார்த்ததில் பிடித்தது...

நேற்று கோயம்பேட்டில் இரவு பாங்கள் வாங்கி கொண்டு இருக்கும் போது இரவு 11மணி இருக்கும் பழக்கூடை எடுத்து சென்ற ஒரு கடை ஆள் கீழே சருக்கி விழுந்த உடன் எல்லோரும் கை தட்டி மகிழ்ந்தனர்... ஊர் விட்டு ஊர் வந்து உழைத்து கொண்டு இருக்கும் உழைப்பாளர்களுக்கு இது போலான திடும் சந்தோஷங்கள்தான் மகிழ்ச்சி அல்லவா??

இந்தவார கடிதம்..

Jackie,

I am RamKumar from Bangalore. I used to glance through your blog even if i get 5 min. I am not sure what made the string of events but felt very bad after reading the recent post.

I sincerely feel you no need to feel for those who write/ talk bad about you. You know you have followers all around the world. its not the degree or the status makes that happen. We just follow your blog just to be interesting and getting some stuff out of it. Hope you might know that very well than me.

Avoid those distractions and continue writing. Even if its wrong and have spelling mistakes, we will read as long as we feel its interesting. so dont worry go ahead.

Though i am tamilian, i cant write tamil easily and hence writing my comment in english. Always worry about constructive criticism but not the ones like you mentioned. it will demotivate you and waste your time.

All the best. Have a nice time in you blog and write interesting things. we are here to support you.

Regards,

RamKumar K R

*********************************************
Never let a problem to be solved become more
important than a person to be loved.

- Author Unknown
********************************************* 

நன்றி நண்பர் ராம்குமாருக்கும் என்ககான மெனெக்கெடலுக்கும் என் நன்றிகள்..கடிதத்தை வரிக்கு வரி ரசித்தேன்.. என் மீதான அன்புக்கு நன்றிகள்..

===========

நான்வெஜ் 18+

ஒரு பெண் டாக்டரிடம் போனாள்.. டாக்டர் என் பாய்பிரண்டை பாஸ்டர்ட்னு திட்டிட்டேன்... ஏன்மா?? அவன் என்னை கிஸ் பண்ணான்... டாக்டரும் அது போல அந்த பெண்ணை கிஸ் பண்ணி விட்டு இது போலவா? என்று கெட்க ஆம்... என்று சொன்னாள்...டாக்டர் இதுக்கு போய் ஏன் கோவிச்சிகிட்டு... இல்லை டாக்டர் அவன் என்னை துணியை அவுத்துட்டு பக் பண்ணான்... டாக்டரும் அதே போல அந்த பெண்ணை பக் செய்து விட்டு இது போலவா? என்று கேட்க ஆம்.... என்று அவள் பதில் சொன்னாள்.. இது ஒரு சிம்பிள் மேட்டர் இதுக்கு போய் அவனை ஏன் திட்டனும் என்று டாக்டர்  அவளிடம் அங்கலாய்த்தார்..பக் பண்ணி முடிச்சிட்டு அந்த பாஸ்டட் சொன்னான் எனக்கு எயிட்ஸ் இருக்குன்னு... இப்போது டாக்டர் சத்தமாக சொன்னார் பாக்கிங் பாஸ்டட்....



பிரியங்களுடன்
ஜாக்கிசேகர்....

குறிப்பு.. பிடித்து இருந்தால் எத்தனை நாளுக்கு பிறகு வாசித்தாலும் ஓட்டு போட மறக்காதீர்கள்.... ஓட்டு போடுவது குறித்து இண்டலி மற்றும் தமிழ்மணத்தில் விரிவாய் சொல்லி இருக்கின்றார்கள்.