உப்புக்காத்து=2

 

எங்கள் திருமணம் காதல் திருமணம்…கலப்பு திருமணமும் கூட..கலப்பு திருமணத்தில் ஒரு பெரிய பிரச்சனை பழக்க வழக்கங்கள் அப்படியே தலைகீழாக மாறும்...

நாம் ரொம்ப பெரிய விஷயமாக, மரியாதையாக நினைக்கும் பல விஷயங்கள் ஜஸ்ட் லைக்தட் ஆக கடந்து போவார்கள்.. உதாரணத்துக்கு எங்கள் பக்கம் சுபகாரியங்களுக்கு பத்திரிக்கை வைக்க வேண்டும் என்றால் வீட்டில் முக்கியமானவர் இருக்கும் சமயம் நேரில் சென்று  வெற்றிலை பாக்கு, பழம் எல்லாம் தாம்பூல தட்டில் வைத்து குடும்பத்துடன் விழாவுக்கு வந்து ஆசிர்வதியுங்கள்.  என்று  நேரில்  போய் அழைத்தால் மட்டுமே சுப காரியங்களுக்கு வருவார்கள்.

இன்னும் நெருங்கிய சொந்தங்களுக்கு ஆப்பிள், சாத்துக்குடி, ஆரஞ்சு போன்ற பழங்களோடு வாழைப்பழம் வெற்றிலை பாக்கு வைத்து பத்திரிக்கை வைத்து அழைப்பதுதான் முறை...

அவன் வெளியூரில் இருந்தாலும் நேரில் சென்று மேற்ச்சொன்ன நடைமுறைப்படி அழைப்பதுதான் எங்கள் வழக்கம்...அப்படி அழைத்தால்தான் வருவார்கள்..

அப்படி நேரில் போய்  விளக்கெண்ணை வச்சி உருவாத குறையாக உருவிட்டு வந்தாலும்  நிறைய பேர் தலைகாட்ட மாட்னுங்க என்பது வேறு விஷயம்...

ஏன்டா கல்யாணத்துக்கு போகலை ?

முறைய கூப்பிடலை அதனால போகலை என்பதாய் சொல்லுவார்கள்..

ஆனால் என் மனைவி வீட்டில், பத்திரிக்கையில் மஞ்சள் தடவி சம்பந்தபட்டவர்களுக்கு போஸ்ட் செய்து விட்டால் போதும் அல்லது போனில் சொன்னாலோ,ஈமெயிலில் அனுப்பினாலோ குடும்பத்துடன் வந்து விடுவார்கள்.. எனக்கு இது பெருத்த ஆச்சர்யம்..ஆனால் எங்கள் சைடில் பெரிய சண்டையே இதுக்கு நடக்கும்....

என் திருமணத்தின் போது ரொம்ப நெருங்கிய நண்பனுக்கு பத்திரிக்கை வைக்க மறந்து விட்டேன்...திருமணத்துக்கு இரண்டு நாளைக்கு முன் ரோட்டில் பார்க்கும் போது அப்படியே ஓரங்கட்டி பத்திரிக்கை வைத்து விட்டு சென்று விட்டேன்.. நெருங்கிய நண்பன்தானே இதில் என்ன பார்மாலிட்டி என்று நினைத்துக்கொண்டேன்..

திருமணத்துக்கு  அவன் வரவில்லை...

என் திருமணம் முடிந்து இரண்டு நாட்களுக்கு பிறகு கன்னிக்கோவில் கென்னடி பாரில் உட்கார்ந்து கொண்டு...

ஏன்டா ஜாக்கி கல்யாணத்துக்கு வரலை என்ற நண்பர்களின் கேள்விக்கு,

ஓத்தா சென்னைக்கு போயிட்டா பெரிய பருப்பு மயிரா அவுரு?? நடுரோட்டுல நிறுத்தி பத்திரிக்கை வச்சான் மச்சி,அவ்வளவு வேலை மயிறு இருக்கறவன் நம்ம பேரையெல்லாம் லிஸ்ட் எடுத்து ஒரு மாசத்துக்கு முன்னையே வச்சிகிட்டு முறைப்படி பத்திரிக்கை வச்சி இருக்கனுமா இல்லையா? என்று போதையில் உளறியதை  செல்போனில் பதிவு செய்ததை நண்பர்கள் எனக்கு போட்டுகாட்டினார்கள்..

கடைசி நேரத்தில் போனில் சொன்ன நண்பர்களின் திருமணத்துக்கு நான் நிறைய போய் இருக்கின்றேன்..

எனக்கு வாகனம் ஓட்டும் போது ஸ்பீடா மீட்டர் கண்டிப்பாக ஓட வேண்டும்.. சென்னை போன்ற பெருநகரங்களில் வேகம் அறுபதை தாண்டும் போது  மண்டையில் மணி அடித்து குறைத்துக்கொள்ள அது உதவும் என்பது ஒரு முக்கிய காரணம்..அதனால் என்னவேகத்தில் செல்கின்றோம் என்று தெரிந்து வண்டி ஓட்டுவது எனக்கு பிடித்த விஷயம்.

சென்னை புதுப்பேட்டை  நேர்மையும் துரோகமும் நிறைந்த தொழில்பேட்டை அது....

பிரேக் டைட் வைங்க என்று சொன்னால் வைத்து விட்டு இருபது ரூபாய் கேட்பார்கள்..ஆயில் சேஞ் செய்து விட்டு 100 ரூபாய் யோசிக்காமல் கேட்பார்கள்...

என் வண்டிக்கு ஸ்பீடா மீட்டர் ஓடவில்லை.. புதுப் பேட்டையில்தான் சரி செய்து கொடுப்பார்கள் என்று  எனது ஆஸ்தான மெக்கானிக் சொல்லிவிட்டான்..

புதுப்பேட்டை எனும் கடலில் ஸ்பிடா மீட்டர் ரிப்பேர் செய்யும் கடையை கண்டுபிடித்தேன்..மென் ரோட்டில் இருந்து  சின்ன  சந்தில் ரோட்டின் ஓரமாக சின்ன பெட்டி கடைபோல் இருந்தது..  ஒருவர் ஸ்டுலில் உட்கார்ந்து கொண்டு எதையோ ராவிக்கொண்டு இருந்தார்...

வண்டியில் ஸ்பீடா மீட்டர் ஓடவில்லை என்றேன்..அரைமணி நேரத்துக்கு மேல் கடுமையான வேலை.. சின்ன பொருட்களை மாற்றினார்.. எப்படியும் 500ரூபாய் கேட்கபோகின்றார் என்று நினைத்துக்கொண்டு இருக்கும் போது, 100ரூபாய் கேட்டார்..எனக்கு பெருத்த ஆச்சர்யம்..அவரிடம் 150ரூபாய் கொடுத்தேன்.. நிறைய கேட்டு இருக்கலாமே என்று அவரிடம் கேட்டேன்.. 

என்வேலைக்கு என்ன வாங்கினா நிலைக்கும்னு எனக்கு தெரியும் என்றார்.... அவர் பெயர் பஷீர்... அவர் வேலைசெய்துக்கொண்டு இருக்கும் போதே நிறைய குடும்ப விஷயங்கள் பகிர்ந்து கொண்டோம்..

என்னவோ அவருக்கு என்னையும் எனக்கு அவரையும் ரொம்பவே பிடித்து போய் விட்டது.. டீ  சாப்பிட்டு விட்டுதான் போக வேண்டும் என்று அடம் பிடித்தார்..சாப்பிட்டோம்... என் மண்டையை பார்த்து விட்டு எத்தனை பிள்ளைகள் என்றார்..

நான்கு தங்கைகளுக்கு அண்ணன் என்பதும்  இப்போதுதான் திருமணம் செய்து கொள்ள போகின்றேன். என்றும் சொன்னேன்...

  பத்திரிக்கை இல்லை திரும்ப மவுண்ட் ரோடு வரும் போது பத்திரிக்கை எடுத்து  வந்து வைப்பேன்  கண்டிப்பாக வரவேண்டும் என்றேன்...நிச்சயம் என்றார்..

திரும்ப மவுண்ட் ரோடுக்கு நானும் என் காதலியும் பத்திரிக்கையோடு நண்பர்களுக்கு வைத்து விட்டு வரும் போது, சட் என மீட்டர்கடை  பஷீர் நினைவுக்கு வர, அங்கு செல்ல முடிவெடுத்தேன்..சேவல் பண்ணை போல இருக்கும்... என்று என் காதலியிடம் சொல்லி விட்டு புதுப்பேட்டை கிரிஸ் வாசத்துக்கு மத்தியில் நானும் என் காதலியும் நேரில் அவர் கடைக்கு நேரில் சென்றோம்..

எங்கள் திருமணத்துக்கு அவசியம் வர வேண்டும்  என்று பத்திரிக்கை வைத்தோம்.. பஷீர் நெகிழ்ந்து போனார்.. பணீர் இதனை சற்றும் எதிர்பார்க்கவில்லை..கண்கள் லேசாக கலங்கி போய் இருந்தது...

அக்டோபர் 19...2008...முதல் நாள் 18ஆம் தேதி கடலூர் முருகாலாயா திருமண மண்டபத்தில் ரிசப்ஷன். மறுநாள் திருமணம்..என்  நேரம்.. நல்ல மழை  தேமுதிக மாநாடு வேறு சென்னையில் இருந்த காரணத்தால் சென்னையில் இருந்து கடலூர் வரும் வழியில் எல்லாம் டிராபிக் ஜாம்..

எங்கள் ஊரில் பாதளசாக்கடைக்கு நடு ரோட்டில் குழி வெட்டி ரோட்டை படுத்தி எடுத்து இருந்தார்கள். இதில் மழை வேறு..திருமணத்துக்கு வந்தவர்கள் எல்லாம் படாத பாடு பட்டு வந்துக்கொண்டு இருந்தார்கள்.

19ஆம் தேதி....காலை

எட்டுமணிவாக்கில் மேடையில் நின்றுக்கொண்டு இருக்கும் போது பெருத்த ஆச்சர்யம் பஷீர் மேடையை நோக்கி நடந்து வந்துக்கொண்டு இருந்தார்..இப்போது எனது கண்கள் கலங்கியது...நெகிழ்சியில் எனக்கு என்ன செய்வதென்றே எனக்கு தெரியவில்லை..

ஒரு ஸ்பீடா மீட்டர் ரிப்பேர் செய்யறவனுக்கு எனக்கும் என்ன சம்பந்தம்? ஸ்பீடா மீட்டர் வண்டிக்கு ஏர் செக் பண்ணறது போல தினமும் செய்யற வேலையா?

அரைமணிநேரம் பழகியவனின் திருமணத்துக்கு 175 கிலோமீட்டர் அடைமழையில் ஒருவரால் கிளம்பி வரமுடியயுமா? பஷீர் பாய் வந்தார்...

ஒரே ஒரு முறை சந்தித்த காரணத்துக்காக, அந்த அடை மழையில் 175 கிலோமீட்டர் பயணம் செய்து எனது திருமணத்துக்கு வந்து மொய் எழுதிவிட்டு போனவர் அவர்..அவரும் பெரிய  கை எல்லாம் இல்லை.. தினமும் மீட்டர் ரெடி செய்தால்தான் வாழ்க்கை ஓடும்...அப்படி பட்ட பொட்டிக்கடைவாசி என் திருமணத்துக்கு கடும் மழையில் வந்தது  பெரிய விஷயம்..

திருமணம் முடிந்து அவர் கடைக்கு போனேன்.. பெட்டிக்கடைக்கு பதில் சின்ன பத்துக்கு பத்துக்கு கடைக்கு மாறி இருந்தார் மகிழ்ந்தேன் வாழ்த்தினேன்.

அதன் பிறகு புதுப்பேட்டை பக்கம் போனால் அவரை போய் பார்க்காமல் அந்த இடத்தை கடப்பது இல்லை. அதே போல வண்டியில் எந்த பிரச்சனை என்றாலும் அந்த பக்கம் எடுத்து போனால் தன் நண்பர்களை வைத்து சரி செய்து கொடுக்காமல் விட்டதே இல்லை..

புத்தாண்டின் போது சரியாக 12 மணிக்கு வாழ்த்து சொல்ல நிறைய நண்பர்கள் போனில் வாழ்த்து செய்தியை தெரிவிப்பார்கள்..2012 அன்று 12 மணிக்கு முதல் போன் பஷீர் பாயிடம் இருந்து வந்தது.. வணக்கம் புத்தாண்டு வாழ்த்துகள் எல்லா நலமும் பெற்று வளமோடு வாழவேண்டும்.. என்று சொன்னார்.. நானும் வாழ்த்தினேன்...

ஓத்தா சென்னைக்கு போயிட்டா பெரிய பருப்பு மயிரா அவுரு?? நடுரோட்டுல நிறுத்தி பத்திரிக்கை வச்சான் மச்சி,அவ்வளவு வேலை மயிறு இருக்கறவன் நம்ம பேரையெல்லாம் லிஸ்ட் எடுத்து ஒரு மாசத்துக்கு முன்னையே வச்சிகிட்டு, முறைப்படி பத்திரிக்கை வச்சி இருக்கனுமா இல்லையா? என்று போதையில் உளறிய பால்ய நண்பனை விட பஷீர் பாய் என் மனிதில் நிரம்பிஇருக்கின்றார்..

முதல் முறை மீட்டர் ரெடி செய்து கொண்டு இருக்கும் போது அந்த அரைமணிநேரத்தில் அப்படி என்னதான்? பஷீர் பாயும் நானும் பேசினோம்? என்று எனக்கு தெரியவில்லை...சில நட்புகளின் பயணத்தின் தொடக்கத்தை அறிய முடியவில்லை..

குறிப்பு...

உங்கள் வாகனத்தின் ஸ்பீடா மீட்டர் ஓடவில்லை என்றால் புதுப்பேட்டை  பஷீர் பாய் நல்ல முறையில் சரி செய்து தருவார்...அவரது தொலைபேசி எண்.9380876629

==========


பிரியங்களுடன்
ஜாக்கிசேகர்


நினைப்பது அல்ல நீ
நிரூபிப்பதே நீ.....
EVER YOURS...