1000 post -ஆயிரமாவது பதிவு...நன்றிகள்..

2008 மார்ச் மாதம் வரை பதிவுலகத்துக்கும் எனக்கும் எந்த சம்பந்தமும் இல்லை..ஆனால் கேள்விப்பட்டு இருக்கின்றேன்...

அப்போது எல்லாம் என்னிடம் கம்யூட்டர் இல்லை...கம்யூட்டர் அடிப்படை என்னவென்று மட்டும் தெரிந்து இருந்த காலம் அது...

என் அத்தை மகன் முகுந்தன்  எண்ணத்துப்பூச்சி என்ற பெயரில் 2006ல் வலைதளம் ஆரம்பித்து நேரம் கிடைக்கும் போது தொடர்ந்து எழுதி வந்தான்.. அவரது தளத்தை வாசிக்க இங்கே கிளிக்கவும்...

அப்போது அவன் துபாயில் ஒரு எண்ணெய் ரிபைனரி கம்பெனியில்  வேலை செய்து வந்தான்.. கடலூருக்கு வரும் போது அவனிடம் பேசிக்கொண்டு இருக்கும் போது, எண்ணத்து பூச்சி என்ற பெயரில் வலையில் எழுதி வருவதாக சொன்னான்..அப்படி என்றால் என்ன என்று கேட்டேன்?? எனக்குன்னு ஒரு பக்கம் அதுல தமிழ்ல எழுதிகிட்டு வரேன் என்றான்.. அதனால்  நிறைய நண்பர்கள்.. அது ஒரு தனி உலகம்..தொடர்ந்து எனது போஸ்ட் படிச்சிட்டு ஒரு டாக்டர் போன் செய்வார் என்று சொன்னான்..

பத்திரிக்கையில் எழுதுவதை விட கம்யூட்டரில் ஒரு பக்கத்தில் எழுதினால் அது எப்படி பலர் படிப்பார்கள்? என்ற கேள்வி என் மனதில் ஓடியது..அப்படியே படிச்சாலும் போன் எல்லாம் செஞ்சு பேசுவாங்களா? என்ன? வேற வேலை வெட்டி  அவுங்களுக்கு இருக்காதா??? அவ்வளவு நல்லா எழுதறவனா இருந்தா பத்திரிக்கையிலேயே எழுததலாமே என்பதாக என் கேள்விகள் அவனை  சுற்றி வட்டமிட்டன.. ஏன் முகுந்தா? நான் கூட ஒரு பக்கம் அரம்பிக்கலாமா? யாருவேனா ஆரம்பிக்கலாம்.. என்ன தொடர்ந்து எழுதனும் என்று சொன்னான்..

2006ல் எனக்கும் என் அத்ததை பையன் முகுந்தனுகும் நடந்த அந்த உரையாடல் பற்றி அதிகம் அலட்டிக்கொள்ளவே இல்லை அப்படியே மறந்தும் போய் விட்டேன்..2008ல் நண்பர் நித்யாவின் அறிமுகத்தால் அவரது தமிழ் வலைபக்கத்தை எனது கம்யூட்டரில் நேரில் பார்க்கையில் நானும் பிளாக் ஆரம்பித்து எழுதவேண்டும் என்று ஆசை கொண்டேன்..அந்த ஆசை இப்போது வரை தொடர்ந்து கொண்டு இருக்கின்றது..

கம்யூட்டர் அடிப்படை எனக்கு கொஞ்சமாக தெரியும்...தமிழ் டைப்பிங் தெரியாது .. நண்பர் நித்யாவுக்கு தெரிந்தது தமிழ் ஓல்டு டைப்ரேட்டர் பாண்ட்.. அதைதான் எனக்கு பழக்கி விட்டார்..நான் தந்தி பேப்பரில் வந்த பெரிய பாண்ட் எழுத்துக்களை வெட்டி கம்யூட்டர் கீ போட்டில்  ஒட்டி தடவி தடவி டைப் அடித்து இன்று சற்று  வேகமாக அடிக்கின்றேன்.

ஆனால் ஆரம்பகாலங்களில் கம்யூட்டரில் தமிழ் படிக்க வேண்டும் என்றால் வெப்துனியா டாட்காம் மட்டுமே எனக்கு தெரியும் அதில்தான் போய் படிப்பேன்.....ஆனால் இன்று எனது தளம் அலெக்சாவில் ஒரு லட்சத்துக்குள் இருக்கின்றது.. அதுக்கு காரணம் எழுத வேண்டும் என்ற வெறிதான் காரணம்...

2008 ஆகஸ்ட்டு மாதங்களில் ஒரு பதிவை போட்டு முடிப்பதற்குள் பெண்டு கழன்டி விடும்..ஓத்தா எதுக்கு இவ்வளவு கஷ்டப்பட்டு எழுதனும் என்று நான் நினைத்தது உண்டு..பேசாம தூக்கி போட்டு விட்டு போய் விடலாமா? என்று கூட தோன்றியது உண்டு..ஆனால் தொடர்ந்து என்னை கவனிக்கின்றார்கள் என்று எனக்கு தெரியவந்த காரணத்தால் நான் தொடர்ந்து பிழைகளுடன் அது பற்றிய விமர்சனங்களை எல்லாம் புறம்தள்ளிவிட்டு எழுதினேன்...

பொதுவாக சட்டென யாருடனும் விவாதத்துக்கு போக மாட்டேன் இணைய விவாதங்கள் ஒரு போதும் தீர்வை நோக்கி போகாது என்பதும், நேர விரயம் என்பதும் எனது கருத்து... ஆனால் நேரம் இருப்பின் தெரிந்த நண்பர்களிடம் அதிகம் விவாதித்து இருக்கின்றேன்.. ஆனால் தன்னை வெளிப்படித்துக்கொள்ளாதவர்களை நான்  ஒரு போதும் மதிப்பதில்லை..

ஆனால் இப்படியாக எழுதிக்கொண்டு இருக்கும் போது ஒரு குழுவாக பழைய பதிவர்கள் என்னை கார்னர் செய்தார்கள்..இணையத்தில் நாம் உண்டு நம் வேலை  உண்டு  என்று இருக்க விடமாட்டர்கள்  என்பது பிறகுதான் புரிந்து கொண்டேன்.. முதலில் அவர்களை பற்றி புரியாமல் கோபம் கொண்டேன்..அதன் பிறகு புறக்கணிக்க கற்றுக்கொண்டேன்..

பின்னுட்டம்  அதிகம் போட்டதில்லை.. தொடர்ந்து யார் பதிவையும் நான் வாசித்தது இல்லை.. நேரம் கிடைக்கும் போது வாசிக்கும் பதிவில் நன்றாக இருந்தால் பின்னுட்டம் போட்டு இருக்கின்றேன்.. அதிலும் ஒரு அனானி நுழைய அப்படி பின்னுட்டம் போடுவதையும் இப்போது தவிர்ந்து விட்டேன்..

ஆனால் இந்த மூன்று வருடங்களில் 1000ம் பதிவுகள்.. என்னை பொறுத்தவரை பெரிய சாதனைதான்..ஒரு கருமாந்திரமும் தெரியாமல் தீவிர இலக்கிய கரைச்சிகுடிப்புகள் இல்லாமல், தமிழ் டைப்பிங் தெரியாமல் எழுத வந்து ஆயிரம் பதிவுகள் எழுதுவது  பெரிய விஷயம்..

சோம்பி எழுதாமல் உட்காரும் வேலைகளில் எல்லாம் எனக்கு வரும் கடிதங்கள், எனக்கு வரும்  பின்னுட்டங்கள், எனக்கு வரும் போன் கால்கள் என்னை மேலும் இயங்கிகொண்டு இருக்க வைக்கின்றன...

என் மீதான விமர்சனங்களுக்கு நான் ஒரு போதும் செவி சாய்ப்பதில்லை..நாலாயிரம் பேர் படிக்கறாங்கன்னு ஒரு பேச்சுக்கு வச்சிக்குவோம்..ஆதுல 200 பேருக்கு என்னை பிடிக்கலைன்னு வச்சிக்குவோம்.... மூவாயிரத்து800 பேருக்கு நான் தொடர்ந்து எழுதறேன்... என்னை பற்றி நான்  அறிய எனக்கு வரும் உணர்பூர்வமான கடிதங்கள் எனக்கு போதுமானது...

சினிமா விமர்சனத்துக்கு ஏன் எதிர்மறையான விமர்சனங்கள் எழுதுவதில்லை என்று ஒரு நண்பர் கேட்டு இருந்தார்... ஒரு விமர்சனம் எழுத இரண்டு மணி நேம் எனக்கு ஆகின்றது..அதில் மனதுக்கு பிடித்த படங்களை மட்டுமே நான் எழுதுகின்றேன்..நான் எழுதும் படங்களை மூன்று கேட்டகிரியில் பிரித்து வைத்து எழுதுகின்றேன்.. அவ்வளவுதான்.. என்  விமர்சனத்தை படித்து விட்டு படம் பார்த்தால் அந்த படம் ஏதாவது ஒரு வகையில் ஒர்த்தாக இருக்க வேண்டும் என்று நினைக்கின்றேன்.. எதிர் விமர்சனங்கள்தான் நிறைய பேர் எழுதுகின்றார்களே?? நான் என் மனதுக்கு நெருக்கமான படங்களை எழுதுகின்றேன்.

நண்பர்களை உலகம் முழுவதும் பெற்றுக்கொடுத்தது இந்த வலை உலகம்தான்.. முதன் முதலில் எனது திருமணத்தை நண்பர் அதிஷா அவர் வலை வாயிலாக பதிவுலகில் இருக்கும் நண்பர்களுக்கு அறிவித்த போது, வெளிநாடுகளில் இருந்து எல்லாம் எனக்கு திருமண வாழ்த்துக்களை அனேகநண்பர்கள் தெரிவித்தார்கள்...அப்போதுதான் நான் இந்த வலையின்  சக்தியை உணர்ந்தேன்..வீட்டு கிரகபிரவேசத்தின் போதும், மகள் பிறந்த போதும் வந்த  பின்னுட்டங்களை படித்த போதுதான் எனது பலம் எனக்கு புரிந்தது..

என் வலை மூலம் நிறைய பேருக்கு உதவிகள் செய்து இருக்கின்றேன்...வேலை வாய்ப்பு  செய்திகளினால்20க்கு மேற்ப்ட்டவர்களுக்கு புதிய வேலை கிடைத்தும் மாறுதல் வேலை கிடைத்தும் எனக்கு வாழ்த்திய உள்ளங்கள் நிறைய....

அயர்லாந்தில் எனது மனைவிக்கு வாசக நண்பர் மேஷக் மூலம் அந்நாட்டில் என் மனைவி மற்றும் அவரது நண்பர்களுக்கும் உதவிகள் கிடைத்தும் இதே  பதிவுலகத்தால்தான்..இப்போது எனது மனைவிக்கு கிடைத்த வேலைகூட எனது பதிவை படிக்கும் வாசக நண்பர் பழனிவேல் அவர்களின் மகளுக்கு கிடைக்க வேண்டிய வேலை அவர் போகமுடியாதகாரணத்தால் என் மனைவிக்கு அந்த வேலை கிடைத்தது..

இன்று சென்னையில் வாடகை வீட்டில் இருந்து சொந்த வீட்டில் நான் இருக்க பொருளாதார உதவிகள் செய்ததும் இதே பதிவுலகம்தான். எந்த சொந்தக்காரனும் எனக்கு நிக்கலை...நின்னது இங்க கிடைச்ச நண்பர்கள்தான்..

வீடு வாங்க பணமுடையில் இருந்த போது, ஏங்க எனக்கு கடன் வாங்கியே பழக்கம் இல்லைங்க என்று சொன்ன போது ,.. நீ எனக்கு திரும்பியே தரவேண்டாம் என்று, எவன் ஒரு லட்சரூபாயை தூக்கி கையில கொடுப்பான்..அந்த சிங்கை நண்பரை நினைக்காத நாள் இல்லை..

என் என்கிட்ட கேட்டா என்ன  கொறஞ்சா போயிடுவா, பணத்தை கொடுக்கும் போது திரும்பி கொடு என்று மூன்று லட்சம் எடுத்து கொடுத்த நண்பன் ஸ்ரீராமை கொடுத்து இதே பதிவுலகம்தான்..

வீடு வாங்க சான்பிரண்சிஸ்கோவில் இருந்து ஹரிராஜகோபாலன் 50,000 பணம் கொடுத்து இருந்தார்..குழந்தை பிறந்த காரணத்தால் அந்த பணத்தை யாழினிக்கு வச்சிங்கோங்க என்று சொன்ன அந்த மனசு யாருக்கு வரும்...???.யாருங்க 50,000 அப்படி தூக்கி கொடுக்க முடியம்?--? அவரை நினைக்காத நாள் இல்லை..

சில பிரச்சனை காரணமாக தொடர்ந்து பதிவு எழுத முடியாத நிலை..கொஞ்சம் பொருளாதார பிரச்சனைகள் அதனால் எழுத முடியவில்லை.. என் நிலை அறிந்து வாஷங்டன் டிசியில் இருந்து வெங்கட் என்ற வாசக நண்பர்...ஜாக்கி உங்க தளத்துல விளம்பரம் போட்டதா நினைச்சிக்கோங்க..600 டாலர் இப்போதைக்கு வச்சிக்கோங்க.. உங்க கடைசி தங்கை திருமணம் வரும் போது சொல்லுங்க இன்னும் என்னால முடிஞ்ச உதவிகளை செய்யறேன்..எனக்கு ஒரு விஷயம் மட்டும் நீங்க தொடர்ந்து செய்யனும்...வாரத்துக்கு மூன்று போஸ்ட்டாவது எழுதனும் எனக்கு அது போதும் என்றார்.....

நாலு நாளைக்கு எனக்கு தூக்கம் போச்சி.. நினைச்சி நினைச்சி பார்க்கறேன்..நெகிழ்ந்து நெகிழ்ந்து போகின்றேன்..ஆனாஇப்படி வெளிப்படையாக எழுதியது  பலருக்கு பொறாமை ஏற்பட செய்தது..என்னை பார்த்து மனம்புழுங்கி எனக்கா நேரம் செலவிட்டு, மன உளைச்சல்களை   போக்கிகொள்ளும் அத்தனை நண்பர்களுக்கும் என் நன்றிகள்.. இன்னும் நிறைய எதிர்பார்க்கின்றேன் நண்பர்களே...

விஜய் டிவி நீயா நானவில் இருந்து மக்கள் தொலைகாட்சியில் எனது பேட்டி ஒளிபரப்பானது வரை எனது பதிவை வாசிக்கும் ஊடக நண்பர்களால்தான் அது சாத்தியமாயிற்று...

இன்னும்  நிறைய எழுதுவேன்...அண்ணாச்சி வடகரைவேலன் போன்ற மெத்த இலக்கியம் படித்தவர்கள் என்னை இன்னும் அடுத்த தளத்துக்கு போகச்சொல்லி உற்சாகப்படுத்துகின்றார்கள்..

வடகரை வேலன் - Buzz - Public

ஜாக்கி கொஞ்சம் முயற்சி செய்து சீர் செய்தால் நல்ல எழுத்தாளராக மிளிரலாம்.

நல்ல நேரேட்டிவ் ஸ்டைல் அவருக்கு.


//சைதை ராஜ் தியேட்டரில் படம் முடித்து இரண்டு நாளைக்கு முன் நைட்டு ஒரு மணிக்கு சைதாபேட்டை பாலத்தை கிராஸ் செய்து, ராஜ்பவன் வழியாக அந்த கார் அடையாற்றை நோக்கி பயணித்து கொண்டு இருக்கும் போது ஊய் என்று பெருந்த சத்தம் கேட்டது...நான் திரும்பி பார்த்தேன்.. அந்த கார் வெளிநாட்டில் பிறந்து இறக்குமதி செய்த கார் என்று மட்டும் பார்த்த உடன் தெரிந்து போனது...காரில் மேல் பக்க டாப் திறந்து அதன் வழியாக வெள்ளை பனியனை மட்டும் போட்டுக்கொண்டு தனது கவர்ச்சி பிரதேசங்களை வேகமான குளிர்காற்று தொட்டுக்கொள்ள அனுமதித்து இருந்தாள் அந்த இளம் பெண்..... பெரிய ஓவர்கோட்டை தலைக்கு மேல் சுற்றிக்கொண்டு இருந்தாள்...அனேகமாக அந்த உற்சாகத்துக்கு சில மணிநேரத்துக்கு முன் ஜின் அல்லது பவுடர் உபயோகபடுத்தி இருக்க அனேக வாய்ப்புக்ள் இருக்கின்றன... கார் போன வேகத்துக்கு கவர்னர் பில்டிங் உள்ளே உடைத்துக்கொண்டு தமிழக கவர்னரின் தூக்கத்தை கெடுத்து விடுமோ? என்று எனக்கு பயமாக இருந்தது..//

நன்றி வேலன் அண்ணாச்சி...

நிறைய நக்கல் விட்டாலும் சில நல்ல பதிவுகளை லக்கி,மணிஜி,பாஸ்டன்ஸ்ரீராம்,கார்திக்நாகராஜன், போன்ற நண்பர்கள் பாராட்ட தயங்கியது இல்லை அவர்களுக்கு எனது நன்றிகள்..

ஒருநாள் பலாபட்டறை சங்கர் போன் செய்தார்... என்ன சங்கர் என்றேன்.. எங்க மாமா பேசனுமாம் என்றார்..சார் வணக்கம் உங்கள் பதிவுகைளை  வாசித்தேன்.. அற்புதமா இருந்துச்சி... எனக்கு 60 வயசு என்னவோ நான்  எழுதியது போல இருந்திச்சி.. நீங்க நல்லா இருக்கனும் என்றார்... அதுதான் எனக்கு கிடைத்த வெற்றி அது போதும்..

எழுத்தாளர் சுபா(பாலா) சார் மகளுக்கு மதுரையில் திருமணம்.. என்னை அழைத்து இருந்தார்.. என்னால் மதுரைக்கு எல்லாம் இப்போது வரமுடியாத சூழல் அதனால் நான் சென்னையில் ரிசப்ஷனுக்கு கண்டிப்பாக வருகின்றேன் என்று சொன்னேன்..  திநகரில் நடந்த ரிசப்ஷனுக்கு நான் குடும்பத்துடன் சென்று இருந்தேன்.தனது மாப்பிள்ளையிடம் இவர் தனுஷ் எனது இனிய நண்பர் என்று அறிமுபடுத்தினார்.. சுரேஷ் சாரையும் பார்த்து விட்டு நலம் விசாரித்து விட்டு, பட்டுக்கோட்டை பிரபாகர்சாரை பார்த்தேன்.. மண்டபத்தில் உள்ளே நுழையும் போதே  அவரை பார்த்து இருந்தாளும் ஒரு கூச்சம் காரணமாக எடுத்த உடன் இயல்பாய் என்னால் பேசமுடியவில்லை...அவர் மேடை ஏறும் போது நான் குடும்பத்துடன் மணமக்களை வாழ்த்தி விட்டு கிழே இறங்கும் போது பிகேபியை பார்த்து சார் என்றேன்..ஜாக்கிசேகர்தானே நீங்க.. தொடர்ந்து படிக்கின்றேன்... நல்லா எழுதறிங்க வாழ்த்துகள் என்று என்னை வாழ்த்தினார்.. அது போதும் எனக்கு....அன்றைக்கு நான் அடைந்த சதோஷம் அளவிடமுடியாதது.....பிகேபிக்கு இந்த நேரத்தில் அவருடைய  நாவலின் தலைப்பை எடுத்து  எனது தளத்தின் பெயராக வைத்து இருந்தேன்.. தளத்துக்கு என்ன பெயர் வைப்பது என்று யோசித்த போது பிருந்தாவனமும் நெர்ந்தகுமாரனும் என்ற தலைப்புதான் எனக்கு  நினைவுக்கு வந்தது.. பிகேபிக்கு எனது நன்றிகள்..

பதிவை எழுதிய உடன் இப்போதெல்லாம் ஒருமுறை  படித்து பார்த்து விட்டுதான் போஸ்ட் போடுகின்றேன்...அதனால் எழுத்து பிழைகள் முன்னை விட குறைவாக இருக்கின்றன என்பது எனக்கே  தெரிகின்றது..

அப்துல்லா அடிக்கடி சொல்லுவாப்பல...மெத்த படித்தவர்கள் கோலாச்சிய இந்த பதிவுலகில் அதிகம் படிக்காமல் தமிழ் டைப்பிங் தெரியாம, பதிவுலகில் நுழைந்து பல பேருக்கு அறிமுகமானிங்க பாருங்க.. அதுக்கு எனது பரிசுன்னு  போன புத்தக காண்காட்சியில் புத்தகங்கள் பரிசளித்த தம்பி அப்துல்லாவுக்கு இந்த நேரத்தில் நன்றி சொல்ல கடமைபட்டு இருக்கேன்...

ஒரு புத்தகம் கூட வெளியிடாத எனக்கு,இன்றுவரை பின்னுட்டங்களிலும்,கடிதங்களிலும் என்னை உற்சாகபடுத்தும் நண்பர்களுக்கும், தொடர்ந்து இந்த தளத்தை வாசிப்பவர்களுக்கும் என்னை புறக்கணித்தவர்களுக்கும் எனது நெஞ்சார்ந்த நன்றிகள்.

எனது தளத்தை மற்றவர்களிடம் கொண்டு சேர்க்கும் அனைத்து திரட்டிகளுக்கும் எனது நெஞ்சார்ந்த நன்றிகள்..

உங்கள் வாழ்த்து மற்றும் ஆசிர்வாதங்களுடன்..

பிரியங்களுடன்
ஜாக்கிசேகர்


நினைப்பது அல்ல நீ
நிரூபிப்பதே நீ.....
EVER YOURS...