அன்புள்ள அபி அப்பாவுக்கு....

அன்புள்ள அபி அப்பாவுக்கு நலமா?

நலம் என்று நம்புகின்றேன்.. இங்கு அனைவரும் நலம்...

நண்பர்களுக்குள்ளும் உறவுகளுக்குள்ளும் கடிதம் எழுதுவது குறைந்து வரும் இந்த காலக்கட்டத்தில் இணையத்தின் வாயிலாக கடிதங்கள் எழுத ஆரம்பித்தவன் நான்..பல நாட்களுக்கு முன்பே  எழுதிய கடிதம் இது...ஆனால் வெகு நாட்களாக டிராப்ட்டில் தூங்கி கொண்டு இருந்தது...காரணம் கொஞ்சம் சோம்பேறித்தனம்தான்..  வெகு நாட்களாக முற்று பெறாமல் இருந்தது.. இன்றுதான் எழுதி முடித்தேன்..

போனில்,நேரில் சொல்ல முடியாத பல விஷயங்களை கடிதங்கள் வாயிலாக சொல்லலாம் என்பதால் கடிதங்கள் எழுதுவது  எனக்கு ரொம்பவே பிடிக்கும்.

உங்களை எனக்கு இந்த இணையத்தின் வாயிலாகவே தெரியும்.. எனக்கு சென்னையில் பெரிதாக நண்பர்கள் வட்டமே இல்லை.. இன்றும் அப்டித்தான்... ஆனால்  இணையத்தின் மூலமாக நண்பர்கள் அதிகம்... உதாரணத்துக்கு இணைய நண்பர்கள் லக்கி, அதிஷா போல ஒன்றாக  சுற்றுவது போலான நண்பர் என்று சொல்லிக்கொள்ள எனக்கு சென்னையில் யாரும் இல்லை..

தினமும் போன் செய்து எந்த நண்பர்களிடத்திலும் பேசும் ஆள் நான் இல்லை... அப்படியே வளர்ந்து விட்டேன்....காரணம் ரொம்ப கோபக்காரன் என்பதால் என் அலைவரிசைக்கு ஒத்து வரும் நண்பர்களிடம் மட்டுமே நான் நட்பு பாராட்டுவேன்..

வாழ்க்கையில் நம் நண்பர்களை தேர்வு செய்வது நம் கையில்தான் இருக்கின்றது..யாரை முற்றிலும் புறக்கணிக்கவேண்டும்.. யாரோடு கைகுலுக்க வேண்டும்... யாரை  இறுக்கப்பற்றிக்கொள்ளவேண்டும் என்பதில் மிக கவனமாக இருப்பதில்தான் நம்  வெற்றியே....

என் வீட்டிலிருந்து ஏழாவது வீட்டில் இருக்கும் என் பெரியப்பாவிடம் பேசி இருபது வருடங்களுக்கு மேல் ஆகின்றது.. சிலரோடு ஒத்து வராது என்று தெரிந்து விட்டால், அவரை அப்படியே புறக்கணிப்பது என் இயல்பு..

ஆனால் உங்களை இறுக்கப்பற்றிக்கொள்ளவே தோன்றுகின்றது..  என் மனைவியின் உறவினர் திருமணம் கும்பகோணத்தில் நடைபெற்றது..கடைசி வரை கைக்குழந்தையை வைத்துக்கொண்டு எங்கே செல்வது என்று  யோசித்து யோசித்து   எதிலும் டிக்கெட் புக் பண்ணவில்லை..கடைசியில் காரில் போக முடிவெடுத்த போது  நண்பர் அகநாழிகை வாசு அவரின் காரை கொடுத்தார்...  சட்டென தனது காரை கேட்க்காமலே கொடுக்க பெரிய மனது வேண்டும்...வாசு கொடுத்தார்..

மூன்று மாத குழந்தை யாழினியோடு சென்னையில் இருந்து  திண்டிவனம், பாண்டி , கடலூர், சிதம்பரம், மயிலாடுதுறை வழியாக கும்பகோணம் செல்ல தீர்மாணித்து... சென்னையில் காலை எழு மணிக்கு கிளம்பினோனம்.. 

இரண்டு மணிக்கு மயிலாடுதுறைக்கு வந்து விட்டோம்... குழந்தைக்கு பசி, டயர்ட், காரில் ஏசி சரியாக வேலை செய்யாத காரணத்தால் குழந்தை கசகசப்பில் அழுது கொண்டு இருக்கின்றாள்... இன்னும் ஒரு மணிநேரப்பயணம்... நான் உங்களுக்கு போன் செய்தேன்...அதுக்கு முன் உங்களோடு எனக்கு பெரிதான பழக்கம் இல்லை இரண்டு முறை சாட்டில் பேசி இருக்கின்றோம்.. சில நல்ல கட்டுரைகளுக்கு போனில் பேசி இருக்கின்றோம்.. அவ்வளவுதான்..

ஆனால்  பதிவுலக நண்பர்கள், உங்களை பற்றி நிறைய சொல்லி இருக்கின்றார்கள்.. மாயவரம் பக்கம் போனால் அபி அப்பாவை  சந்திக்காமல் யாரும் வந்தது இல்லை என்று... அதே நம்பிக்கையில்தான் நான் உங்களுக்கு போன் செய்தேன்.. குழந்தையோடு வந்து இருப்பதையும்.. அவளுக்கு வென்னீரில் குளிப்பாட்டு வேண்டும் என்றும் சொன்னேன்.. வீட்டுக்கு வரச்சொல்லி விலாசம் சொன்னீர்கள்..குடும்பத்தோடு வந்தோம்.. 

உங்களை முதல் முறையாக பார்க்கின்றேன். உங்களை டெல்லிகணேஷ் போல மனம் சித்தரித்து வைத்து இருந்தது எல்லாம் நேரில் பார்த்ததும் தவிடு பொடியாகி விட்டது.. ஒற்றை நாடியில் நெடு நெடு உயரமாக...

வீட்டுக்கு வந்த உடன் உங்கள் மனைவி எங்களை விட்டு விட்டு, குழந்தையை வாங்கி அணைத்துக்கொண்டு  அவளை அழைத்து சென்று குளிப்பாட்ட ஆரம்பித்து விட்டார்கள்..பவுடர், துண்டு, மை என கேட்டு வாங்கி அவர்களே அவளுக்கு பூசி விட்டார்கள்.. எனக்கு காரை அவ்வளவு நேரம் ஓட்டி வந்ததுக்கு உங்கள் வீடும் மனிதர்களும் பெரிய இளைப்பாறலை தந்தார்கள்...

குழந்தை குளித்த  அசதியில் தூங்க....  மின்சாரம் போய் விட... சின்ன நோட்புக் அட்டையை வைத்துக்கொண்டு உங்கள் மகள் அபி வெகு  நேரம் குழந்தைக்கு விசிறிக்கொண்டு இருந்தது  இன்னும் என் மனதில் ....

போன் செய்த அரைமணிநேரத்தில எங்களுக்கு மதிய உணவையும் உங்கள் மனைவி செய்து வைத்து இருந்தார்கள். நாங்கள் சாப்பிட்டு வந்து இருப்போம்.. ஆனால் கூடவே வந்த மயில் வீட்டுக்கு அவசரமாக போக வேண்டும் என்று நச்சரித்த காரணத்தால் அவனை முதலில் இறக்கி விட்ட பிறகே மற்றதை நான் யோசிக்க முடிந்தது...உங்களை நேரில் சந்தித்தது இல்லை.. போனில் மட்டுமே பேசி இருக்கின்றோம்..ஆனாலும் ஒரு நெடுநாள் உறவுக்கான மரியாதை வீட்டிலுள்ளவர்களின் எல்வா செய்கைகளிலும் தெரிந்தது..

திடிர் என்று வந்த காரணத்தால் நான்வெஜ் சமைக்க வில்லை.. என்று வருத்தப்பட்டார் உங்கள் மனைவி... அவர் என்ஜினியர் என்று சொன்ன போது என்னால் நம் முடியவில்லை..  உங்கள் வீட்டை அவர்தான் கட்டினார் என்பதையும் என்னால் நம்ப முடியவில்லை நல்ல காற்றோட்டமான வீடு.. முக்கியமாக முதல் தளத்தில் வெயில் தாக்க வண்ணம் நாற்க்கோணமாய் தளம் அமைத்து இருந்ததும்... பின்புறம் ஓடையில் சல சலத்து ஓடும் நீரும், உங்கள் வீட்டை மறக்கவே முடியாது அபி அப்பா...

நட்டும் நானும் கடைக்கு போய் விட்டு வரும் போதுதான் உங்கள் தம்பி சௌமி வீடு கட்டிக்கொண்டு இருப்பதை அவன் காட்டினான்..

இரண்டு மணிநேரம் உங்கள் வீட்டில் இருந்தோம்..  கிளம்பும்  நேரம் வந்தது...என் மனைவிக்கு குங்குமம் கொடுத்தார்கள்.. உங்களையும் உங்கள் மனைவியையும் அப்படியே கிழக்கு பார்த்து நிற்க்கச்சொல்லி நெடுஞ்சான்கிடையாக விழுந்து வணங்கினேன்.

உங்கள் மனைவி நானும் விழுந்து நமஸ்காரம் செய்தமைக்கு சற்றே பதறிபோனார்..உங்கள் மனைவியிடம் சொல்லுங்கள்.. என் வீட்டில் நானே பெரியவன்...எனக்கு அண்ணனோ அண்ணியோ இல்லை என்று.......

என் அண்ணன் அண்ணி காலில் விழுந்து வணங்கியதாகவே நினைத்து வணங்கினேன்...

 அண்ணிக்கும் பிள்ளைகளுக்கும் என் அன்பை சொல்லுங்கள்...

சென்னைக்கு வருகையில் குடும்பததோடு  என் வீடு வந்து சென்றால் நாங்கள் நிச்சயம் மகிழ்வோம்...

பிரியங்களுடன்

ஜாக்கிசேகர்.

நினைப்பது அல்ல நீ
 நிரூபிப்பதே நீ.....
EVER YOURS...