ஏன் இப்படி?

 சில மாதங்களுக்கு முன் போனில் ஒரு வெகுளியான குரல்.. அண்ணே சவுக்கியங்களா? நான் ராஜா பேசறேன்.. அண்ணி ,யாழினி நல்லா இருக்காங்களா?

நல்லா இருக்காங்க..

அண்ணே நம்ம பதிவர்களோட சாப்பிடனும்னு ஆசை .. நான் கூப்பிடும் போது நீங்க கண்டிப்பா வந்துடனும்... சரிப்பா...

இரண்டு நாள் கழித்து திரும்பவும் போன்..

அண்ணே இடம் பிக்ஸ் பண்ணிட்டேன்... சாந்தி தியேட்டர் கிட்ட இருக்கற ஓட்டல் நாளைக்கு லஞ்சுக்கு அங்க வந்துடுங்க...  கேபிள், லக்கி, அதிஷா, எல்லோரும் வராங்க... நீங்களும் வந்தா  சந்தோஷம்...  என்றான்..

இல்லை தம்பி டிரை பண்ணறேன்.. என்னால லீவு எல்லாம் போட முடியாது... இங்க ஓஎம்ஆர் பக்கம் இருந்தா கண்டிப்பா வருவேன் என்று  சொன்னேன்..

நான் அன்று போகவில்லை... அதன் பிறகு நேற்று இரவு  பத்து மணிக்கு அவனே போன் செய்தான்...

ஜாக்கி அண்ணன்தானே..?

ஆமாம் யார் பேசறது???

நான் ராஜா பேசறன்னே...

சொல்லுப்பா...

அண்ணி, யாழினி சவுக்கியமா?

நல்லா இருக்காங்க...

நான் சாவப்போறேன்.. விஷம் குடிச்சிட்டேன்..

அப்படியா?

 சீரியாசாவே விஷம் குடிச்சிட்டன்னே.. என் லவ்வர் என்னை ஏமாத்திட்டா இதுதான் உங்க கிட்ட பேசற லாஸ்ட் கால்... என்னவோ உங்க கிட்ட பேசனும்னு தோனுச்சி..அதான் லட்டர்லாம் எழுதி வச்சி இருக்கேன்.. என் சாவுக்கு யாரும் காரணம் இல்லை. ஜாக்கி அண்ணனை எனக்கு ரொம்ப  பிடிக்கும் அவருகிட்டதான் கடைசி கால்  பேசினேன்னு  எல்லாத்தையும் எழுதி வச்சி இருக்கேன்...

டேய் இரண்டு நாளைக்கு அப்புறம் இதை யோசிச்சா உனக்கே காமெடியா இருக்கும் அதனால தற்கொலை அது இதுன்னு பைத்தியம் போல பேசாதே என்றேன்.

அண்ணே அவ உட்பியோட வந்து எனக்கு கல்யாண பத்திரிக்கை வச்சி இருக்கா.. எனக்கு என்ன குறை.. நான் சாரயத்தை கையால தொட்டது கூட கிடையாது.. ஆனா இன்னைக்கு என்னை விஷம் குடிக்க வச்சிட்டான்னே..  நல்லா இருங்க அண்ணே... ஏதோ உங்க கிட்ட பேசனும்னு தோனுச்சி அதான்... இதுதான் என் லாஸ்ட் கால்

என்று டொக் என்று போனை கட் செய்து விட்டான்...

சாவப்போறவன் இவ்வளவு தெளிவாக பேசமுடியமா என்ன?..

இருந்தாலும் அந்த  போன் காலை அலட்சியப்படுத்த மனது ஏற்க்கவில்லை...

உடனே கேபிளுக்கு  போன்  செய்தேன்.

எங்க இருக்க   கேபிள்...?

அசோக் நகர்ல  சொல்லு ஜாக்கி..

பையன் ஒருத்தன் போன் செஞ்சான்.. ஆமாம் இதுவரைக்கு லாஸ்ட் கால்ன்னு  சொல்லி ஒருபத்து பேருக்கு போன் செஞ்சி இருக்கான்... லூசுக்கூ.......... என்று சொன்னதுமே அந்த தற்கொலைக்கான காமெடி சென்ஸ் புரிந்தாலும், உயிர் என்றுவரும் போது சிலதை மனது ஏற்றுக்கொள்ள மறுக்கின்றது..

செல்வீன் கூட ஏதாவது செய்ய முடியுமான்னு போன் செஞ்சார்.. டிரிப்ளிகேன் மேன்ஷன்லதான் எங்கோ இருக்கான்  சரி நான் டிரை பண்ணறேன்.. என்று சொல்லிவிட்டு கேபிள் போனை வைச்சிட்டார்..,

நான் மனது  கேக்காமல் திரும்புவும் லக்கிக்கு டிரை செய்தேன்...  என்மனைவி வேற  என்ன  பிரச்சனை? என்ன பிரச்சனை? என்று உயிரை எடுத்துக்கொண்டு இருந்தாள்.. லக்கிக்கு விபரத்தை சொல்லி விட்டு அவருக்கு  அந்த பையனின் நம்பரை எஸ்எம்எஸ் அனுப்பி வைத்தேன்..

ஆனாலும் மனது  கேட்கவில்லை... சப்போஸ் நிஜமாலுமே செத்துட்டா?

இரவு பதினோரு மணிக்கு  போரூரில் இருந்து  திருவல்லிக்கேணி நோக்கி மனது கேட்காமல் பைக்கில்  விரைந்தேன்.. கிண்டி மேம்பாலம் அருகில் சென்ற போது கேபிள்  போன் செய்தார்..

அந்த லூசுக்கூ.......... விளையாட்டுக்கு செஞ்சேன்னு சொல்லி பரோட்டா தின்னுகிட்டு இருக்கான்..

ஹேய் நான் கிண்டி வரைக்கு வந்துட்டேன்....

அப்படியே திரும்பி வீட்டுக்கு போ..இரு... நீ அவனை அசிங்க அசிங்கமா   அவனை திட்டு என்றார்... நான் மறுத்தேன்...

புலி வருது கதை  நிஜமாகவேண்டும் என்று ஆண்டவனிடம் வேண்டிக்கொண்டேன். இந்த கட்டுரையின் முதல் பாராவில் வெகுளியான குரல் என்று சொல்லி இருந்தேன் அல்லவா? அதை மனதளவில் வாபஸ் வாங்கிக்கொண்டேன்.. 

அந்த பையனிடம் இருந்து மேசேஜ் வந்து இருந்தது.. anna I was kidding. Good night. என்று செய்தி வந்து இருந்தது

நான் வண்டியை திருப்பினேன்  ரோட்டோரம்   சைக்கிளில் டீ விற்றுக்கொண்டு இருந்தவரிடம் டீ வாங்கினேன்... டீ  கப் ரொம்பவும்  மெலிதாக  சல்லையாக இருந்தது... எப்போது வேண்டுமானலும் பிளாஸ்டிக் கப்  கிழிந்து டீ வெளியே கொட்டுவது போல இருந்தது. பிளாஸ்ட்டிக்  கப் ரொம்பவும் மட்டமாக வடிவமைக்கப்பட்டு இருந்தது.. இருந்தாலும் அவசரத்துக்கு நம்பிக்கை வைத்து வாங்கினேன்... டீயை வாங்கும் போதே செம சூடாக இருந்தது..ஆவி பறந்தது.. ஆனாலும் கொஞ்சமும் பொறுக்காமல் தெரிந்தே  உதட்டில் வைத்தேன்... டீ  சுட்டது-..................

நினைப்பது அல்ல நீ
 நிரூபிப்பதே நீ.....
EVER YOURS...